W latach 2025-2030 w zakresie technologii wytwarzania energii elektrycznej prognozuje się kontynuację dynamicznego rozwoju OZE. Istotne znaczenie będzie miał dalszy spadek kosztów takich instalacji i rozwój technologii magazynowania energii elektrycznej. Zmiany technologiczne dla farm wiatrowych, przy sprzyjających regulacjach, przełożą się na repowering instalacji, a tym samym na zwiększenie mocy i poprawę efektywności ich wykorzystania. Rozwój magazynowania energii wpłynie pozytywnie na stabilność dostaw energii elektrycznej. Regulacje na poziomie unijnym dalej będą wspierać rozwój OZE i nakładać jednocześnie coraz wyższe koszty i ograniczenia na energetykę konwencjonalną, czyniąc ją trwale nierentowną.
Szacowany jest dalszy intensywny rozwój instalacji fotowoltaicznych w Polsce. Zgodnie z prognozami w Polityce Energetycznej Polski 2040 (PEP), przewiduje się wzrost mocy w instalacjach PV do ponad 7 GW w 2030 r. W zakresie rozwoju mocy wiatrowych do 2030 r., w PEP 2040 wskazano wzrost mocy w instalacjach wiatrowych offshore do 3,8 GW, a w instalacjach wiatrowych lądowych – 9,6 GW.
Do 2030 r. nastąpią kolejne wyłączenia nierentownych bloków węglowych. Jest jednak szansa dla dużych, nowoczesnych konwencjonalnych bloków energetycznych, których główną rolą będzie stabilizacja krajowego systemu elektroenergetycznego. Zakłada się jednak, że ich funkcjonowanie będzie bezpośrednio zależne od stanu klimatu i środowiska na koniec trzeciej dekady wieku. Pod uwagę brany jest również rozwój elastycznych jednostek opalanych gazem. W PEP szacuje się wycofanie mocy wytwórczych na poziomie 4 GW w okresie 2026-2030. W efekcie prognozuje się, że udział węgla w krajowym miksie energetycznym znacząco spadnie.
Najistotniejsze czynniki mające wpływ na poziom zapotrzebowania na energię elektryczną, to dalsza poprawa efektywności energetycznej i jednocześnie wciąż duży potencjał wzrostu zużycia energii. Będzie postępował rozwój świadomości konsumenckiej, związany z procesami digitalizacji, dostępem do instalacji prosumenckich oraz inteligentnych rozwiązań sieciowych – smart grid. Zakłada się coraz szerszą ofertę usług opartych o inteligentną infrastrukturę sieci, w szczególności inteligentne liczniki. Wzrośnie również rola usług zarządzania stroną popytową (DSR/DSM), co w dużej mierze wynikać będzie z rozwoju technologii smart i mechanizmów rynkowych.
Ze względu na lawinowy wzrost instalacji prosumenckich wystąpi konieczność dalszej rozbudowy sieci przesyłowych i dystrybucyjnych w celu dostosowania ich do większej zmienności obciążenia, jak również do obsługi przepływów dwukierunkowych.
Dużą szansą jest rosnąca świadomość zagrożeń dla jakości powietrza, wynikających z niskiej emisji i transportu. Sektor wytwórczy przy wprowadzeniu odpowiednich regulacji może stać się największym beneficjentem zmian w sposobie użytkowania energii na cele grzewcze i transportowe. Jednocześnie będzie to wyzwanie dla sieci dystrybucyjnych i ciepłowniczych, które będą musiały uwzględnić wzrost obciążeń. Narastająca świadomość energetyczna w połączeniu ze wzrastającym kosztem energii powodować będzie coraz większe zainteresowanie efektywnością energetyczną, oszczędzaniem energii oraz własną produkcją energii ze źródeł OZE. Zachęty ekonomiczne i lepsze technologie będą skutkować intensyfikacją działań termomodernizacyjnych i zwiększeniem zakupów coraz mniej energochłonnych urządzeń (w tym w gospodarstwach domowych). Dodatkowo, rosnąć będzie popularność zachowań proekologicznych. Coraz więcej klientów akceptować będzie ponoszenie wyższych kosztów zakupu energii elektrycznej, o ile pochodzić ona będzie z ekologicznych źródeł wytwórczych.